Christelijk geloven heeft te maken met vertrouwen in de God van Jezus van Nazareth én vanuit dat vertrouwen ons te geven aan die Andere en de anderen rondom ons. Jezus vraagt ons ons hart te schenken en dan zal hij zijn licht laten schijnen en zal ons leven licht worden... Onszelf verliezen, onze drang tot controle uit handen geven, ons dwingende verstand die eist dat we redelijk zijn (even onmogelijk als geloven dat Jezus verrezen is) loslaten. Daarover gaat het in een aria van Bach in zijn Mattheüspassie : "Ich will dir mein Herze schenken, senke dich, mein Heil, hinein." Je kan luisteren naar de Nederlandse Bachvereniging onder leiding van Jos van Veldhoven met sopraan Griet de Geyter.
En daarover schrijft dichter Willem de Mérode (1887-1939) bij dit vers uit de Bachpassie.
De kern van het christelijke leven laat zich hier dus vinden in muziek én in gedicht. Meerstemmig maar eensluidend evangelisch.
BACH
Het huis is donker, maar het raam
Opent op den kristallen hemel.
Doorschijnend deint 't bloedrood gewemel
Van wijnloof: zalig aardsche naam.
Wij kijken met onwillige oogen.
De lucht lijkt donkerder en dof,
En zilvergrijzig glanst de hof;
't Aardsch paradijs beheerscht het Hooge.
Dan dringt de hemel tot ons binnen,
Een stem verheft zich, wij beginnen
Met een ontspannen aangezicht
En vredig hart ons weg te schenken
En voelen ons van licht doordrenken
En gaan verloren in het licht.
(uit: Was alles maar Bach. Zesenveertig gedichten over Johann Sebastian bijeengebracht door René Smeets, uitg. P, Leuven, 2020, blz. 51)
