Zomers tussendoortje

 In de Verenigde Staten heb je een groot en invloedrijk katholiek nieuwsblad, de National Catholic Reporter. In de online-versie kijk ik geregeld naar een korte strip gemaakt door Pat Marrin met als centrale figuur paus Franciscus. Deze Francis Chronicles geven meestal een commentaar op binnenkerkelijke gebeurtenissen, maar in deze zomerse luwte is de auteur ook bezig met de grote 'strijd' in de bioscopen tussen twee holywoodprenten, nl. Barbie en Oppenheimer.

We zien de vaste bijfiguren van de paus in de strip, een Indisch meisje en een jonge franciscaanse broeder Leo met centraal een paus die zich vanuit zijn rolstoel niet zo veel laat beroeren door die filmgekte.

De titel van deze cartoon is "Pink and Dark"...twee tinten die in de VS veel beroering opwekken...Pink: roze en de discussies over lbgtq+ en Dark: donker en de slepende discriminatie van donkergetinte inwoners van de VS. Het donkere gebruik van de atoomkracht staat  voor mij ook voor het gigantische misbruik van de natuur door de mensheid waardoor onze planeet onbewoonbaar dreigt te worden. Voor wie het wil zien, is er dus wel een onderliggende vraag om aandacht die verder reikt dan Barbie en/of Oppenheimer. 

(©NCRonline)

Een kijk op Christus ... Olaf en Langhor

 Foto's van Christus : dat kan toch niet! Er bestaan geen afbeeldingen van de Jezus van Nazaret uit de eerste eeuwen,  elke uitbeelding is een verbeelding. En toch zag ik hedendaagse foto's van Christus. 

Maar bij kunstenaars is niets onmogelijk. In de evangeliën staat er verschillende keren dat voor God niets onmogelijk is : zie maar bij Lucas (1,37 en 18,27), bij Marcus (10,27) of bij Mattheus (17,20 en 19,26). Dus ook bij kunstenaars is niets onmogelijk want zij leven vanuit een geloof in de kracht van wat voorbij het evidente gaat.

De hedendaagse fotografe Sophie Langhor (1974) bijvoorbeeld vertrekt van zeemzoete heiligenbeelden en zoekt digitale beelden die deze dicht benaderen. Dan werkt ze die bij tot een soort digitale dubbelganger van het gipsen origineel.

Zo roept ze bij mij vragen op over hoe wij ons Christus proberen voor te stellen én welke normen wij hanteren om ons vast te houden aan deze beelden.

(eigen foto)

De bekende Nederlandse fotograaf Erwin Olaf (1959)ensceneerde zijn eigen versie van het Emmaüsverhaal. Duidelijk liet hij zich inspireren door een aantal schilderijen rond dit thema, maar tegelijk is het ook een heel eigentijds beeld. Er zijn drie figuren rond de jonge baardloze Jezus en op de achtergrond zien we een mozaïek met Miro figuren.

(eigen foto)

Beide werken zag ik in Luik in musée La Boverie tijdens een tentoonstelling met hedendaagse kunst uit Belgische privé-collecties ("Private views").

Een kijk op Christus...Arnulf Rainer

 Tijdens de voorbije 'vakantie' bezocht ik een aantal musea en daar tref je vaak verbeeldingen van de Jezus-figuur aan.

In het Luikse museum La Boverie is er nog tot 13 augustus een mooie tentoonstelling met hedendaagse kunst uit privé-collecties. "Private views" is dan ook een passende titel.

Daar zag ik twee werken van de Oostenrijkse kunstenaar Arnulf Rainer (°1929) in zijn eigen stijl met veel zwart, met overschilderingen en heel krachtige, brute lijnvoeringen. Verbeeldingen die vragen om los te komen van een té idealistische interpretatie van de Jezus-figuur. Het was een mens, maar ook geen doetje... Dat merk je als toeschouwer als je voor deze werken staat. 

Het is kunst vanuit en voor de mens, zoals God mens werd om vanuit en voor de mens Jezus ons nabij te zijn.

(Christ Roman - eigen foto)

(Kreuz - eigen foto)