Gebed

 Bij het feest van Allerheiligen enkele weken geleden hoorden we in de liturgie weer de zaligsprekingen voorlezen, het begin van de bergrede (Mattheus)/de vlakterede(Lucas). 

Bij Mattheus lezen we als eerste : "Gelukkig wie nederig van hart zijn want voor hen is het koninkrijk van de hemel".

De dichter Hubert van Herreweghen schreef in zijn vroege bundel (1949) Liedjes van de liefde en van de dood onderstaand gebed, dat je kan lezen als een poëtische meditatie bij dit vers uit de bergrede.

GEBED

Ik bid U om 't gewoon verstand der mensen,

niet dommer ook dan zij te zijn,

(Johan Tahon : Silver Valley 2020
eigen foto 26 juni 2021)

mij niet te slaan met dromen en met wensen

boven mijn kracht, met uwe onmenselijke pijn.

Geef mij hun vreugde, hun verlangen,

niet minder en niet meer, eenvoudigheid,

maar laat mij niet meer tussen aarde en hemel hangen

waar ik verscheurd word door de dubbele spijt.

En spreek ik wartaal soms, die 'k zelf niet kan begrijpen,

nu kan mij boer en bedelaar verstaan:

laat mij niet reiken naar wat ik niet grijpen

kan, laat mij niet in leugens ondergaan.

Genees mij van de flarden van mijn dromen

als waarzin in mijn smartelijk hoofd,

vóór ik mijn duivel niet meer kan betomen,

voordat Gij mij voorgoed van het verstand berooft.

(uit Hubert van Herreweghen,  Verzamelde gedichten, Uitg. Lannoo, Tielt, 1986, blz. 34)

Dierenliefde in het Vaticaan

  De heilige Franciscus van Assisi had een medebroeder, Leo, die zijn trouwste volgeling werd en vertrouweling. 

De Amerikaanse striptekenaar Pat Marrin is verbonden aan het Amerikaanse katholieke tijdschrift National Catholic Reporter. Hij heeft zich op deze twee historische figuren gebaseerd om over de actualiteit in het Vaticaan te schrijven. De korte strips, meestal drie tekeningen die één scene vormen, hebben altijd als hoofdpersonages paus Franciscus en ene broeder Leo, gekleed als franciscanerbroeder.

Inspelend op de dierenliefde van de heilige zien we in de cartoon dat broeder Leo een hondje wil houden in het Vaticaan. Maar hoe zal hij hem noemen? De paus wijst erop dat een dier houden wel een niet te onderschatten verantwoordelijkheid is. En wat de naam betreft moet het passen in het Vaticaan: een gemakkelijke toepasselijke korte naam. Broeder Leo weet het dan : zie maar...

(©National Catholic Reporter - Pat Marrin)

Het woordspel in het Engels is natuurlijk best leuk want a dog is een hond...Dogma?!

11 november Sint Maarten

(Egbert Modderman
Sint Martinus 2015
schilderij in de protestantse
Martinikerk in Groningen
©Wikipedia)

 In België en heel wat andere landen wordt op 11 november de wapenstilstand herdacht van 1918, die het einde van Wereldoorlog I inluidde. Sedert jaar en dag is dat in de christelijke kerken ook de gedenkdag van de heilige Martinus van Tours, een heilige die herdacht wordt in de verschillende kerken, protestants, orthodox en katholiek.

Een heilige dus over alle geloofsgrenzen heen.

Bij deze dubbele gedenkdag wil ik met jullie een getuigenis delen van de kleinzoon van een Duitse soldaat uit Wereldoorlog I, Hans-Stefan Hascher. Diens grootvader was fotograaf voor het Duitse leger en in zijn erfenis zaten dan ook tientallen bijzondere foto's van de streek rond Ieper tijdens de Groote Oorlog. Hij schonk deze aan het In Flanders Fields Museum in Ieper op 4 augustus 2020.  Piet Chielens ontving deze schenking en noteerde volgende toelichting van Hascher. Dit spreekt verder voor zich als bezinning op deze dubbele gedenkdag. Hij vond dat een bezoek aan het IFF-museum zeker aan te bevelen is...

"Al zeker voor de fotocollectie met de foto's  van de verwoesting van de Lakenhallen en vooral van de Sint-Maartenskathedraal ernaast. Dit is de tweede aan Martinus gewijde kathedraal die vernietigd werd in een menselijk conflict. De eerste kathedraal was de oorspronkelijke kathedraal Saint-Martin in Tours, die aan het eind van de Franse Revolutie werd verwoest, en dit was de tweede, opnieuw in een conflict dat men alleen maar leek te willen oplossen met geweld en vernietiging en vervreemding.

Het adagio van Sint-Maarten was 'divide et impera', het oude Romeinse beginsel van duurzaam bestuur, wat betekent : 'delen en heersen'. Eigenlijk wordt bedoeld: 'deel en bestuur' en niet, 'verdeel en overheers', zoals zo vaak wordt beweerd. Het is het enige beginsel dat zorgt voor een vreedzame oplossing van conflicten en voor sociaal welzijn. Het is het meest fundamentele principe  dat Sint-Maarten tot vandaag voor ons heeft bewaard. Alle sociale

prentbriefkaart met de  Lakenhallen,  Grote Markt
en Sint-Maartenskathedraal anno 1918-19(©nl.geneanet.org)

 welvaart, alle duurzame en vreedzame co-existeren, is precies op dit principe gebaseerd. En het schenden van dit principe zoals door de absolutistische monarchen voor de Franse Revolutie, en zoals door de Europese aristocraten en autocraten voor de Eerste Wereldoorlog, was het uitlokken van een groot conflict dat twaalf miljoen soldaten het leven kostte in de Eerste Wereldoorlog en resulteerde in nog vele miljoenen meer van getraumatiseerde of kreupele soldaten en burgers.

Dit zou dus een dubbele reden moeten zijn om naar Ieper te gaan, want er is niet alleen het In Flanders Fields Museum, maar er is ook het lot van de Sint-Martinuskathedraal ernaast... Als we die vandaag zien, na de wederopbouw, denken we dat het conflict er nooit geweest is. Daarom is het heel goed om vlak naast de deur die herinnering te hebben aan hoe het écht is gelopen. Daar mogen mijn grootvaders foto's, zo hoop ik, toe bijdragen."

(Uit : In Flanders Fields Museum jaarboek 2021, blz. 48)

Op zoek naar licht in donkerwordende dagen -3-

 Zoals in vorige bericht al aangegeven was ik in september laatst in de Grote Kerk van Breda voor een tentoonstelling in het kader van het BredaPhoto Festival 2022. De Mexicaanse fotograaf Yael Martinez toonde er foto's van vrouwen die getroffen werden door het geweld van de nietsontziende drugskartels. Ze staren voor zich uit en als toeschouwer vermoed je een gemis, een verdriet, een grote zorg. Maar door perforaties, gemaakt door de fotograaf, wordt elke scene ook als het ware besprenkeld met lichtplekjes. Die suggereren dat er meer is dan het gemis en de pijn. Het geduldige gedragen leed van deze vrouwen wordt opgetild naar een ander niveau. Deze afgebeelde vrouwen worden dragers van een boodschap van hoop, hoe klein ook, in donkere levens. Ze figureren als brandglazen in kerkgebouwen : doorlaters van licht van buiten naar binnen en van boven naar beneden. Wij als toeschouwers worden geprikkeld om onszelf te bevragen. 

Waar vinden we licht in donkere dagen? 

Zijn wij voor anderen lichtdoorlaters?

Zien wij doorheen ons tekort dat er ook lichtpuntjes schijnen? 

(eigen foto 14 september 2022
Yael Martinez uit de reeks Firefly)