 |
| (foto van het internet) |
Soms staat er een muur tussen u en mij,
hij klimt als een ring van mist
langs de decemberschimmel van de winterslaap.
Dan worden de uren trager en kouder,
wij kunnen elkander niet raken,
er huilt iets in ons, de vleermuis
van het verdriet hangt aan de dakgoot
van het huis waarin wij heen en weer gaan
als blinden, met tastende handen.
De honden klagen aan het tuinhek
in de doodskou van december.
O Morgenster, breek door het donker
en graas de schimmel van de winterakker,
begraaf de twijfelkoorts. Klokken en vogels
roept mij wakker.
(Pieter G. Buckinx in de bloemlezing van Anton van Wilderode "En het Woord was bij God. Vijfhonderd religieuze gedichten uit de Nederlandse letterkunde" Lannoo, 1981, blz. 181)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten