Een energieplek...

Mark Delrue schreef een boeiend essay over de (on)mogelijkheid van christelijk geïnspireerde kunst vandaag de dag met de mooie titel: "Een spel van ogenblik en eeuwig" (uitg. Halewijn, 2017). Beslist de moeite waard.
Hij houdt een pleidooi voor openheid van gelovigen op de hedendaagse kunst en helpt via vele voorbeelden om onze geest open te stellen.
Naar het einde toe roept hij op om ook onze kerkgebouwen te blijven waarderen als plaatsen waar we raken aan een andere dimensie van het bestaan dan het commerciële en nuttige, nl. de gratuïteit (gratia). Want zegt hij: "Juist die kwistigheid, het nutteloze gebaar, brengt ons bij de kern van de humaniteit."

(eigen foto december 2018)

En hij vervolgt dat elk kerkgebouw meer is dan een historisch monument.
"Het schermt af van het geroezemoes en de waan van de dag. Een plaats waar de vluchtige stroom der dingen tot stilstand komt; een energieplek voor allen, voorbij het vluchtige hier en nu."(aangehaald werk, blz. 106)
Midden december tijdens een koopzondag in Brugge, waar je over de koppen kon lopen in de winkelstraten, was het bezoek aan de Sint-Salvatorskathedraal een rustpunt. Een ruimte binnenstappen die je uittilt boven de troosteloze consumptiedwang. Een verademing.