Het monastieke ideaal van het bidden zonder ophouden kreeg in de abdijen gestalte doorheen de zeven gebedsmomenten van de dag, waarbij in één week tijd alle 150 psalmen werden gebeden. In de loop der Middeleeuwen ontstond een 'leken'-variant door het 150 keer bidden eerst van het Onze Vader, later van het Ave Maria of het Wees Gegroet. Per 10 "Ave's" werd daaraan de overweging gekoppeld van een gebeurtenis uit het leven van Jezus en Maria, een zogenaamd 'mysterie'. Zo werd het rozenkransgebed in de zestiende een courante praktijk en het paternostergebedsnoer was daarbij een hulpmiddel.
De Boheemse barokcomponist Heinrich Ignaz Franz von Biber (1644-1704) was een virtuoos violist en goede componist. In opdracht van de aartsbisschop van Salzburg schreef hij een reeks van 15 sonates, een bij elk van de rozenkransmysteries. Deze composities luisteren heel modern en waren muzikaal hun tijd ver vooruit en het instrument van Biber, de viool, vertolkt de hoofdrol.
Wie uitgebreider wil lezen over dit werk en deze componist kan ook terecht bij volgende site : https://www.classicstogo.nl/features/het-meesterwerk-rosenkranz-sonaten/
Vandaag, op deze Witte Donderdag, gedenken wij niet alleen het laatste avondmaal, maar ook de doodsangst van Jezus tijdens zijn gebed in de Hof van Olijven (of de tuin van Getsemane) en het verraad van Judas. Je kan hier het evangelieverhaal lezen van Matteus (26, 36-46) of van Marcus (14, 32-42).
Biber vertolkte deze doodsangst in zijn zesde sonate en via onderstaande link kan je een versie beluisteren en bekijken met Bjarte Eike & Barokksolistine.
Bij het luisteren is het goed om ook de vele mensen te gedenken die anno 2025 dagelijks in doodsangst leven, bedreigd door oorlog of honger of vervolgingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten