David LaChapelle : Jesus is my homeboy

De excentrieke fotograaf David LaChapelle (°1963) had tot eind februari 2048 een tentoonstelling in Mons (Bergen) waarin hij zich ook presenteerde als een man op zoek naar spirituele verdieping en kritisch voor het consumisme van onze westerse samenleving en voor het nonchalante omgaan met de natuur.
In het eerste decennium van de 21ste eeuw heeft hij zich afgekeerd van de glossy bladen waarin hij tot dan toe allerlei celebritys  portretteerde om grotere foto's te maken die dan in een museum of galerie zouden worden getoond. Zijn beeldtaal blijft evenwel helemaal gegrond in die 'glossy'-sfeer. Een van de eerste series die hij toen realiseerde kreeg als titel: Jesus is My Homeboy. Dit zijn een soort beeldmeditaties geworden over bepaalde evangelieverhalen. Hij plaatst de verhalen in een hedendaagse kleurrijke context maar de Jezus-figuur valt daarbij op. Hij is afgebeeld zoals op volkse devotieprenten met een belichting van achter Hem, zoals Rembrandt vaak deed. Deze presentatie heeft op de kijker een effect als bij het kijken naar een icoon: Jezus verschijnt aan ons vanuit een andere werkelijkheid, ook als staat Hij midden onder gewone mensen in heel alledaagse omstandigheden.
Zo worden we als kijker uitgedaagd om die evangelische Jezus over te plaatsen naar ons leven nu. Voor mij is het ook een vraag om te kijken met de ogen van het hart. Jezus wil via mij onze eigen tijd binnenkomen met een mededogende blik.


Ik zag in Mons onder andere deze actualisering van het verhaal van Jezus met de overspelige vrouw. Bij het bekijken vroeg ik mij wel af hoeveel mensen nog voldoende bijbelvast zijn om die verhalen te herkennen, laat dus staan om ze dan te vertalen naar het eigen leven. De vrouw die betrapt werd op overspel bracht men bij Jezus opdat Hij zou instemmen met de wettische regel dat zij gedood zou worden door steniging. Hij zei dat wie zonder zonde was, de eerste steen mocht werpen. De schriftgeleerden dropen af, een voor een, de oudste eerst. (Johannes 8,3-11).

(Intervention)

Een andere scene toont ons Jezus met een brood en vis staande bij een in roze licht badend marktkraam. Hier is er een verwijzing naar het verhaal van de jongen met de vijf broden en de twee vissen (Johannes 6, 1-15). Na de prediking voor een grote groep mensen op een afgelegen plaats wilde Jezus de mensen niet zonder eten naar huis laten gaan. Het enige voedsel dat de leerlingen vonden waren de 5 broden en de 2 vissen van een jongeman. Na zegening van deze gaven bleek er genoeg eten te zijn voor de menigte. Ook hier contrasteert bij LaChapelle de zoete vrome Jezus-figuur met zijn omgeving. Ervaren ook wij als christenen niet soms hoe ons geloof vreemd staat binnen onze samenleving waar uiterlijkheid en consumisme elke drang naar innerlijkheid dreigen te smoren?

(Loaves and Fishes -Broden en vissen)