De kathedraal van Rijsel (Lille)

Onlangs las ik een mooie omschrijving van wat een kerkgebouw is door architect Geert Peymen: "Een kerk is nooit gebouwd als stilteplek. Het is een veruitwendiging van een groot universeel verhaal met heel veel lagen." (Kerk en Leven 2 mei 2018).  Bij deze omschrijving dacht ik onmiddellijk aan de kathedraal van Rijsel.
Op 17 februari bezocht ik deze bijzondere kathedraal in Noord-Frankrijk.  Met de bouw van het neo-gotische grijze gebouw werd gestart in 1854 en pas in 1999 kreeg het zijn definitieve westfaçade. Een muur van lichtdoorlatend marmer met daarin een imposante bronzen deur. gemaakt naar het ontwerp van Georges Jeanclos (1933-1997). De kathedraal heeft als naam Notre Dame de la treille of O.L.Vrouw van de wijnstok.
De deur vormt een soort traliewerk die de wijnstok moet leiden met centraal de figuur van Maria. Waar de lijnen samenkomen heeft Jeanclos beelden ontworpen van slapende figuren, die zo uit de concentratiekampen van Nazi-Duitsland lijken ontsnapt te zijn. Dat was ook zijn typische vormtaal.

(detail bronzen kerkdeur)

In de voorbije twintig jaar werd veel geïnvesteerd om de gelovigen en de bezoekers de christelijke boodschap in een hedendaagse beeldentaal te tonen. Vooral de façade en de ruimte rond het altaar werden onder handen genomen. Hier enkele impressies.

(marmeren west-façade)

(altaar, Verrijzeniskruis en ambo-lezenaar)