Too Many Martyrs

Tijdens de zomermaanden is er een kunstenfestival in het West-Vlaamse grensdorp Watou waar beeldende kunsten dialogeren met poëzie op verschillende locaties. Een van de locaties die sedert jaar en dag wordt gebruikt is de parochiekerk St. Bavo. Het is altijd spannend om te zien welke kunstwerken en welke gedichten er daar worden gepresenteerd, zeker omwille van de locatie.
Dit jaar is in de kerk onder andere een installatie te zien van de Nederlandse kunstenaar Stephan Muis. We zien er een spijkerbed in de vorm van een Latijns kruis. De titel is: Too Many Martyrs, te veel martelaren.
Volgens het programmaboek wordt met dit werk het extremisme van doctrines aangeklaagd, terwijl het ook symbool zou staan voor mensen die slachtoffer worden van hun beroep of bezigheden. Een voor mij vreemde combinatie van invullingen. Doctrines en beroepen worden op een hoop gesmeten.
Binnen het christendom spreekt men slechts van martelaren als iemand gedood wordt omwille van zijn of haar geloofsovertuiging zonder die situatie zelf uit te lokken. Wat dit te maken heeft met extremisme is mij niet duidelijk...
Er is voor mij eerder sprake van onverdraagzaamheid door een gemeenschap voor een bepaalde overtuiging. Er zijn inderdaad te veel martelaren de dag van vandaag, te veel mensen die omwille van hun overtuiging gedood of gefolterd worden. Waarom? Omdat er in vele culturen of samenlevingen of naties geen andersheid wordt geduld. Mocht er meer tolerantie zijn, dan zou het aantal martelaren afnemen...
Dit spijkerbed in kruisvorm past wel in de kerk, maar het programmaboekje suggereert een kortzichtige lezing waarbij geloof versmald wordt tot een doctrine en in die zin onrecht wordt aangedaan. Het geloof wordt geviseerd terwijl men vergeet hoe onverdraagzaam men is tav elke vorm van religie en haar uitingen.