De tekstborden in de tentoonstelling
"Anima Mundi" -zie ook vorige blogpost- (nog tot 23 september in Museum Boijmans van Beuningen te Rotterdam) zijn beperkt in aantal en filosofisch van aard.
Ze helpen om verder te kijken dan de tentoongestelde voorwerpen (beelden, schilderijen, video's, boeken,...). Ze stellen vragen zonder een eenduidig antwoord te geven.
De tentoonstelling speelt op het terrein tussen het optimisme van de robotica die de mens zal helpen en als het ware nieuwe mensen zal maken enerzijds, en anderzijds de maatschappelijke tendensen die bouwen op alchemie en spiritisme, met andere woorden dus tussen geloof in de techniek en geloof in de spiritualiteit (in zijn meest ruime betekenis van het woord). Zoals de veelzijdigheid van de tentoongestelde (kunst)werken en video's, een openheid creëren, zo zijn deze teksten ook open vragen. Wie wéét zal wellicht niet goed hebben gekeken.
Wat weet ik van leven en dood, wat kan ik ervaren van mijn eigen lijfelijkheid? Hoe is het dat ik 'leef' terwijl ik ben samengesteld uit op zich 'dode' onderdelen (atomen, cellen,...) die onderling vervangbaar blijken te zijn?
Is mijn geest, mijn verstand, mijn ziel in staat mijn materiële, lijfelijke beperkingen te overstijgen? Kan mijn menselijke kennis en creativiteit de schepping vol maken?
Voldoe ik zo niet aan de bijbelse oproep om in de voetstappen te treden van God, dé Schepper, bij uitmuntendheid?
Hier de korte tekstborden die de toeschouwer onderweg begeleiden tijdens deze bijzondere expositie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten