Wie het kerkelijke jaar volgt, leeft nu tussen oud en nieuw. In de voorbije weken ging het vooral over de zogenaamde 'eindtijd' en de komende weken leven we in verwachting van de geboorte van Jezus. We worden in de komende weken opgeroepen tot inkeer en innerlijkheid, terwijl de voorbije weken het hiernamaals in de kijker stond.
De Zeelandse priester Omer Gielliet (1925-2017) schreef een korte tekst die heel goed past in deze tussentijd tussen oud en nieuw. Het is een soort parabel. Niet toevallig nemen bomen een centrale plaats in, want Gielliet maakte heel zijn leven door tientallen, honderden houtsculpturen.
Het hierin.
De laatste tijd deed het gerucht de ronde onder de bomen, dat er geen hiernamaals zou bestaan, maar een hierin. Het ongelooflijk gerucht scheen zijn oorsprong te hebben in een eeuwenoude knotwilg langs de waterkant. Bladzijden werden hierover volgeschreven en wijdvertakte bomen opgezet. Maar de wilg boog zijn takken onder de stormachtige protesten die hem van alle zijden bereikten en peinsde en zweeg zelfs toen hij geschorst werd. Merkwaardig genoeg, en daarom het vermelden waard, was dat juist de toekomst hem op een onverwachte manier in het gelijk stelde. En wel op het moment van zijn sterven zelf. Dit gebeurde toen hij bij een hevige windvlaag openscheurde en krakend ter aarde viel. Binnenin hem bloeide een bloem.
(uit: Waterdrager. Teksten: Omer Gielliet. Foto's en samenstelling: Ton Bakker. Drukkerij Durenkamp, Aardenburg, 2017, blz.13)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten