Een en al oor zijn...

Het kerkelijke nieuwjaar is er weer: de eerste zondag van de advent. Voor mij is de advent, het groeien naar Kerstmis toe, de mooiste periode van het kerkelijk jaar. Ik kan er heel goed inkomen dat er protestantse christenen zijn die van een adventshouding hun waarmerk maken, de zogenaamde Adventisten.
Uitkijken naar de komst van Jezus, dat moeten we altijd weer opnieuw nastreven in ons dagelijks leven. Op de uitkijk staan, het is een visuele benadering. Maar wie verwachtingsvol is, leeft met al zijn zintuigen aangescherpt. Niet alleen het zien speelt, maar zeker ook het gehoor.
De Nederlandse priester Omer Gielliet (1925-2017) heeft het mooi verwoord in onderstaand gebed.
                                                                                               

(Jan Asjes Van Dijk: Madonna
gezien in Dordrechts Museum sept. 2018)

Maria, 
Ik denk dat je heel diep bent neergedaald
in de nood.
Dat je kind daaruit ontvangen is.
Dat je door te buigen of af te dalen
langzaam maar zeker
een en al oor bent geworden
voor je man en je zoon
en voor wat mensen zo drukt.
Dat je daarom soms een vuist hebt gemaakt
en hebt gezongen van 'kleine mensen maakt Hij groot'.
Ik hoor jou zingen vandaag
voor al wie arm is en uitgesloten, Maria.
Ik hoor jou zingen van God.
Maria, uit jou oren en jou horen
zijn vele kleine mensen herboren.

(uit: Waterdrager. Teksten: Omer Gielliet. Foto's en samenstelling: Ton Bakker, uitg. Durenkamp, Aardenburg, 2017, blz.41)

De kunstenaar en sociaal bewogen man die Gielliet was wist het vanuit eigen ervaring, denk ik: kleine mensen (en zijn we dat niet allemaal bij momenten) worden herboren uit het aanhoord worden, uit het beluisterd worden. Dat wordt een mooie advent als wij luisterend naar anderen hen nieuwe levenskansen geven. En door zelf tijd te maken voor de ander worden we zelf telkens opnieuw geboren en Jezus in ons.