Een open raam : zoeken naar uitzicht : binnenstebuiten

Ramen brengen contact tussen de mens die binnen woont en zijn omgeving, zijn buitenwereld. Maar soms zijn ramen niet zo uit-nodigend, niet naar buiten gericht. Test het zelf maar uit: als het donker wordt buiten en je maakt het licht aan in je kamer. Kijk dan maar eens naar buiten en je zal vooral jezelf zien én de kamer waarin je bent. Een gesloten raam, en zeker 's avonds en 's nachts, reflecteert eerder onszelf en onze eigen levensruimte dan het uitzicht biedt op buiten.
Reflecties in ramen fascineren mij mateloos omdat ze voor de toeschouwer zo verwarrend zijn: wat is binnen, wat is buiten? Ramen bieden uitzicht maar als ze gesloten blijven kan het best een zichtbare chaos zijn waar we onszelf in verliezen. Het woord van

(binnenstad Turijn
16 juni 2019)

God kan slechts uitzicht bieden als we ons raam open zetten. Ik zie het dan zo: als we ons niet vastpinnen op wat wij menen te weten over God en geloof en over wie ikzelf ben en wie de anderen zijn. Die binnenkamerse luchten zijn niet altijd zo fris en levengevend. De ramen open smijten is nodig om verse lucht te laten binnenwaaien. Wie we ook zijn, gelovig of ongelovig, het blijft dé uitdaging om God niet vast te pinnen op een beeld dat wij van Hem maken, maar om Hem te laten binnenwaaien als een ongrijpbare levensadem en zijn Woord te horen als van een uitnodigende Andere. 
Ramen hebben we nodig in ons leven, maar we moeten ze wel open zetten. Anders kijken we alleen maar naar onszelf...