De Oekraïense fotograaf Boris Mikhailov maakte in de jaren 1995-1998 een reeks foto's die de naam 'Case History' meekreeg. Daklozen poseerden voor hem in hun dagdagelijkse omgeving. Een deel van de foto's werd de aparte 'Requiem'-reeks, waarin hij zijn modellen vroeg te poseren in een houding die teruggaat op de klassieke christelijke iconografie. Deze mensen zijn veelal naakt en tonen hun gekwetste, gebroken lichaam, zoals Christus zijn wonden toont in de klassieke iconen en schilderijen over Zijn lijden.
Hieronder een van die foto's die doet denken aan kruisafnemingstaferelen in de schilderkunst. Ik zag deze foto op heel groot formaat in de tentoonstelling "The Problem of God" (Düsseldorf, 2015) samen met andere foto's uit de Requiemreeks. Dat grote formaat maakt dat deze personen worden gepresenteerd als zijn zij heiligen of heersers.
 |
| (©Boris Mikhailov) |
De museale voorstelling van deze daklozen in de volle 'glorie' van een groot(s) portret wekt bij vele toeschouwers ongemak en soms zelfs ergernis op. Dakloze marginale mensen krijgen een status van heilige of held en worden in hun breekbare maar tegelijk zuivere menselijkheid getoond.
Deze hedendaagse piëta confronteert ons met de actualiteit en de uitdaging van het lijdensverhaal van Jezus. Jezus sterft nu, anno 2021. Jezus is nu, anno 2021, dakloos en gekwetst. Jezus kijkt ons nu, anno 2021, aan met een vragende, lijdende blik.
Wie is nu, anno 2021, als Maria, die de arme, de naakte, de dakloze ondersteunt?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten