Als we Kerstmis vieren horen we weer de vertrouwde verhalencyclus van Jozef en Maria, van de stal en de herders, van de Wijzen en de ster, van de engelen en van Simeon en Hannah.
De verschillende figuren zijn er omwille van dat éne pasgeboren kind. Ze vormen als het ware een levend decor rond de nieuwgeborene.
Ze kunnen ons op weg zetten om het kerstgebeuren meer van binnenuit te beleven.
De paus zegt daarover :
"Uit het verhaal van Simeon en Anna, maar ook uit andere Bijbelse verhalen over de oude dag gevoelig voor de Geest, komt een verborgen aanwijzing naar voor die het verdient op de voorgrond te treden. Waarin bestaat concreet de openbaring die de gevoeligheid van Simeon en Anna opwekt? Ze bestaat in de herkenning dat een kind, dat zij niet verwekt hebben en dat ze voor het eerst zien, het zekere teken is van het bezoek van God. Zij aanvaarden dat zij geen hoofdrolspelers zijn, maar slechts getuigen. Wanneer een individu aanvaardt geen hoofdrolspeler te zijn, maar betrokken te zijn als getuige komt het goed: die man of vrouw wordt op de juiste wijze volwassen. Dat gebeurt niet wanneer men altijd hoofdrolspeler wil zijn, anders zal deze weg niet groeien naar de volheid van de oude dag. Het bezoek van God wordt niet zichtbaar in het leven van hen die hoofdrolspelers willen zijn en nooit getuigen."
(uit de catechese van 30 maart 2022; vertaling door Marcel De Pauw msc)
![]() |
(eigen foto - Hans Memlinc detail uit Triptiek van Jan Floreins Sint-Janshospitaal Brugge) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten