De encycliek "Laudato Si" die paus Franciscus publiceerde in 2015 blijft een inspirerende brief voor vele soorten mensen. Zo ook verzamelt de dichteres Herlinda Vekemans onder die titel in haar laatste dichtbundel "Appelblauwzeegroen" een aantal dagdagelijkse observaties waaruit blijkt dat de aandacht en zorg voor klimaat en natuur géén ver-van-mijn-bed verhaal is. Van de tien observaties die in dat 'gedicht' zijn genoteerd wil ik er hier vier delen.
LAUDATO SI'
(...)
Een dikke kruisspin spant haar web op het tuinpad tussen een heester en het huis. Ik haak haar struikhechtdraad achter de leuning van de tuintrap zodat haar net bijna intact blijft en de doorgang toch webvrij wordt. Ze begint elke dag opnieuw.
(...)
Een pad belandt op mijn binnenplaatsje en kan niet langer de trap op naar de achtertuin. Ik zet hem terug in de tuin. Maanden later vind ik een verdroogde pad in huis.
(...)
Op de facebookpagina van de overleden schilder Lucas De Vriendt staat een filmpje over een octopus die op het strand ligt te zieltogen, maar door een wandelaar naar het water gebracht wordt. Weer veilig in het water lijkt de octopus de wandelaar met aaitjes op de voeten te bedanken.
(...)
Ooit zag ik heel vroeg in de ochtend een ijsvogel aan de oevers van de Molenbeek bij de Abdij van Park. De flits intens blauw was zo ongewoon en zo onverwacht dat de plek waar ik hem zag haast een sacraal karakter kreeg: het werd de plaats waar ik de ijsvogel zag.
(uit: Vekemans, Herlinda, Appelblauwzeegroen, Uitg. Poëziecentrum, Gent, 2022, blz. 50-51 passim)
 |
| (©abdij van vlierbeek) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten