Tijdens de voorbije paasnacht werd overal ter wereld
het paasvuur aangemaakt en
daarmee dan de paaskaars ontstoken.
Deze kaars die in elke kerk prominent vooraan staat
gedurende de Paastijd doet ons herinneren
aan de uitspraak van Jezus : Ik ben het licht van de wereld
(cfr. Johannesevangelie 8, 12).
Tegelijk is het een stille oproep om zelf licht te zijn
in onze eigen kleine wereld, want het Licht
is mede afhankelijk van ons, om zich te verspreiden.
Dat is ook de teneur van een kort vers
van de dichter Bernard Dewulf (1960-2021).
Ik lees het als een oproep en uitnodiging
van de Verrezene aan mij.
Misschien herken je dit ook bij jezelf?
 |
| (Parijs Boulevard Arago 23 dec. 2024 - eigen foto) |
Ik schijn maar waar ik val.
Nu toevallig op een muur.
Ik mag dan wel het licht zijn,
als niets mij terugstuurt
kan niemand mij ooit zien.
(uit: Dewulf, Bernard, Licht dat naar ons tast. Verzamelde gedichten. Uitg. Atlas, Antwerpen, 2024, blz. 216)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten