 |
| (Rainer Maria Rilke door Leonid Pasternak ©Wikimedia Commons) |
De Duitse dichter Rainer Maria Rilke (1875-1926) schreef in 1912 een cyclus gedichten over de Heilige Maria, waarvoor hij zich baseerde op Bijbelse teksten naast apocriefe verhalen.
In het vers hierbij volgt hij wellicht een apocrief verhaal van de zogenaamde pseudo-Johannes, waarin de verrezen Christus zijn moeder ontmoet en haar heel even aanraakt.
In enkele lijnen weet Rilke van deze ontmoeting een gebeuren te maken dat het mysterie van troostende nabijheid en gelovige overgave dichterbij brengt voor wie zich daarvoor durft open te stellen. Een diepmenselijke ontmoeting van twee personen die met elkaar helend verbonden zijn.
Een passend gedicht in de Paastijd én bij het begin van de maand mei, traditioneel dé Mariamaand.
TROOSTENDE ONTMOETING
VAN MARIA MET DE VERREZEN
Wat zij destijds ervaren heeft: is het niet
meer dan elk mysterie, hemels
en toch nog altijd aards:
toen hij, nog ietwat bleek van 't graf,
van alle last bevrijd, naar haar toekwam:
van top tot teen verrezen?
O, eerst naar haar. Wat was dat voor hen
beiden onuitsprekelijk genezen.
Ja, zij genazen. Zo was het. Zij voelden
niet de nood elkaar fors te omhelzen.
Slechts de duur van een seconde
legde hij op haar vrouwenschouder
zijn nu al haast onaardse hand.
En zij begonnen stil,
als bomen in de lente,
maar evengoed oneindig
aan dit jaargetij
van hun ultieme samenzijn.
(uit: Rilke, Rainer Maria, Het leven van Maria. Das Marien-Leben, Vertaling en nawoord : Piet Thomas, uitg. P, Leuven, 2019, blz. 15)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten