Wijlen paus Franciscus vroeg in de aanloop naar het heilig jaar 2025 om gevoelig te zijn voor de tekenen van hoop in onze wereld.
Soms kunnen kunstenaars ons helpen onze ogen en ons hart open te houden voor zo'n tekenen.
Hier bijvoorbeeld de Poolse dichter Stanislaw Baranczak (1946-2014) met dit maartse gedicht.
4-3-80 : MISSCHIEN TOCH
(uit Winterdagboek)
Eigenlijk zou ik iets moeten doen, ze op een of andere manier moeten
waarschuwen, ze met zwaaiende armen te hulp schieten, schreeuwen
stop, dat heeft geen zin, maar als ik zie
hoe in het grauwe maartse park tussen de rijen kale acacia's
de jongen die voor mij loopt, tweemaal zo jong
en echt als ik, eerst schuchter dan vermetel
zijn arm om het middel van het meisje slaat, alsof hun nooit
iets zou kunnen overkomen, alsof zij niet datzelfde moment,
zij ook, afliepen op ...
denk ik dat er misschien toch nog ergens hoop is
(uit: Na de dood stond ik midden in het leven. Kopstukken van de naoorlogse Poolse poëzie. vertaling : Maarten Tengbergen. Uitg. P, Leuven, 2008, blz. 272)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten