Zeven dagen later...:de menswording van God

De Kersttijd viert de Menswording van God in de persoon van Jezus van Nazareth. Zoals de Joodse wet voorschreef lieten Jozef en Maria hun zoon op de achtste dag na zijn geboorte besnijden.
Een pijnlijk ritueel, een ingreep in het lichaam van hun pasgeboren zoon. De besnijdenis van Jezus 'vieren' is dan ook nogmaals gedenken dat God is mens geworden en Hem de pijn van het mens-zijn niet werd onthouden. Tegelijk werd op die dag een naam gegeven aan het kind, zodat hij zijn plaats krijgt in de samenleving.
Dat God mens wordt moet ons doen nadenken over ons mens-zijn als mens van vlees en bloed en niet louter als een brein of geest of ziel met een omhulsel.
Ik vond het treffend verwoord door de dominicaan Bernard de Cock (www.dominicusgent.be, gepost op15 september 2016).  "Dat is het eigene van het christendom...nl. dat God lichaam is geworden en daarmee het lichaam-zijn van ons allen heeft bevestigd en geheiligd, wenend en lachend met ons en in ons om en in zijn schepping.... Ons leven begint in het lichaam, en ons menselijke lichaam kan worden gezien als een aanduiding van Gods leven op aarde."
We hebben een heel jaar voor ons om te laten doordringen van deze uitnodiging en deze gegevenheid. Dan wordt 2018 een beetje meer een "nieuw" jaar.

In de beeldende kunst wordt deze besnijdenis meestal piëteitsvol maar braaf uitgebeeld. Hier en daar is er een kunstenaar die de besnijdenis wat duidelijker als lichamelijke ingreep in de verf zet.
Een barok schilderij van Guido Reni (°1575-+1642) naast een recente verbeelding door de Nederlandse kunstenaar Constant Nieuwenhuys(1962) (twee beelden gevonden op internet).