God dichten tot Hij openbreekt -4-

De eigenzinnige bloemlezing van Koen Stassijns en Ivo Van Strijtem met gedichten over geloof en ongeloof onder de titel Van God los bevat vele verzen die tot bezinning en nadenken stemmen, soms zelfs tot gebed en moreel handelen.

(Het paradijs door Jan Breugel de Oudere)

De Argentijnse dichter Roberto Juarroz zocht in zijn gedichten om de kern van het zijn te benaderen in het volle besef dat hij met zijn woorden nooit het laatste zou kunnen bevatten. Het gedicht dat de bloemlezers van hem kozen is voor mij een oproep om in het dagelijkse nu te proberen helend en liefdevol te leven en zo een stukje aards paradijs te maken.



Er bestaan geen verloren paradijzen. 
Het paradijs is iets wat elke dag teloorgaat,
zoals elke dag leven,
eeuwigheid en liefde teloorgaan.

Zo gaat ook onze leeftijd teloor,
die schijnbaar toenam
maar elke dag slinkt,
omdat het een telling naar af is.
Of zo gaat de kleur van al wat bestaat teloor,
zoals een afgericht dier
dat trede na trede afdaalt,
tot wij er kleurloos bijzitten.

En aangezien wij geen weet hebben
van toekomstige paradijzen,
rest ons slechts
zelf paradijs te zijn.

(Van God los, Lannoo, Tielt, 2011, blz.91)