In zijn bundel "Van een man zonder helm" (uitgegeven bij vzw Zuid & Noord, Beringen) uit 1997 schreef hij een reeks verzen onder de overkoepelende titel Via Dolorosa. Met deze titel (lijdensweg) verwijst hij uitdrukkelijk naar Christus en zijn passieverhaal. In deze reeks gedichten komen kleine en grote pijnlijke gebeurtenissen ter sprake: de Goelag(Sovjet gevangenkampen) en Rwanda (genocide) enerzijds maar anderzijds ook het stille leed in het ziekenhuis vlak achter zijn eigen huis en zijn eigen levensverhaal.
Als gelovige heeft deze priester-dichter ook zijn vragen en onzekerheden en die deelt hij met ons via zijn poëzie. Dat is een van de charmes die zijn gedichten lezenswaard maakt.
Als in memoriam deel ik het gedicht 13 uit de reeks Via Dolorosa (blz.33 in genoemde bundel). Zijn eigen geloofsleven is hier het onderwerp, met een verwijzing naar de brief van Paulus aan de christenen van Filippi en zijn beroemde lofzang op Jezus die zichzelf heeft ontledigd door de gestalte aan te nemen van een dienstknecht (Brief aan Filippenzen 2, 7).
Ik kreeg heel veel
 |
| (Mariabasiliek Maastricht eigen foto juli 2013) |
kreeg ik niet.
Toen vroeg ik het aan zijn moeder
in de basiliek van Maastricht
maar kreeg het niet.
Misschien kreeg ik iets anders
iets beters
ik weet het niet.
Velen menen dat Gods almacht
toen hij als mens zich ontleegde
zou zijn verdwenen.
Ik geloof dat niet
maar wat ik vraag krijg ik
na dertig jaar nog altijd niet.
Hoe het als ik sterf
tussen ons verder moet
weet ik niet.
Voor mij een ontroerend getuigenis van een zoekende gelovige, die tastend zijn weg gaat in verlangen en hoop en in wetende onwetendheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten