Corona - psalmen : psalm 90 (Dominum Refugium)

In deze corona-Covid 19 tijden worden we als mensheid geconfronteerd met onze kwetsbaarheid en beperkingen. 
De dood loert om de hoek, zo lijkt het wel. Wat betekent een mensenleven? Wat betekent mijn leven, wat wil ik er mee, wat kan ik er mee, wat moet ik er mee?
Dan kunnen we bijvoorbeeld psalm 90 lezen, vaak bekend met de Latijnse beginwoorden 'Dominum refugium, de Heer is mijn toevlucht). We kunnen deze psalm overdenken en biddend uitspreken, een psalm die mediteert over de tijd. "Wel meer dan twintig uitdrukkingen zinspelen op de tijdsbeleving! Er is vooral het contrast tussen de vergankelijkheid van het menselijke bestaan en de eeuwigheid bij God." (Benoit Standaert, Leven met de psalmen Deel II, blz.166). 
Niet voor niets dat ook de Italiaanse schrijver Paolo Giordano in een heel recent essay "In tijden van besmetting" over deze psalm spreekt. Wie je ook bent, heel rationeel of heel emotioneel, heel impulsief of heel doordacht, dezelfde vragen en bedenkingen sluimeren of  stoken in ieders geest en verstand. 

"In psalm 90 staat een smeekbede waar ik in deze uren vaak aan moet denken:
Leer ons zo onze dagen te tellen
dat wijsheid ons hart vervult.

Misschien is dat omdat wij tijdens deze epidemie niet anders doen dan tellen. We tellen de besmettingen en de genezingen, we tellen de doden, we tellen de ziekenhuisopnames en de ochtenden dat we niet naar school zijn geweest, we tellen de miljarden die op de beurs zijn verdampt, de maskers die zijn verkocht en de uren die we nog moeten wachten voordat we de testuitslag hebben ;  we tellen de kilometers die ons van de brandhaard scheiden en de hotelkamers die zijn afgezegd, we tellen onze relaties, onze opofferingen. En we tellen en hertellen de dagen, dat vooral, de dagen die het nog duurt totdat de crisis achter de rug zal zijn.
Maar volgens mij wil de psalm ons een andere rekensom laten maken: leer ons om onze dagen te tellen om onze dagen een waarde te geven. Al onze dagen, ook deze, die we alleen maar een vervelend intermezzo vinden.

We kunnen tegen onszelf zeggen dat covid-19 een geïsoleerd geval is, een ongeluk of een plaag, we kunnen schreeuwen dat het allemaal hun schuld is. Het staat ons vrij om dat te doen. Maar we kunnen er ook naar streven om zin te geven aan deze besmetting. Om deze tijd beter te gebruiken, hem te benutten om te bedenken  wat we in normale omstandigheden niet kunnen bedenken: hoe we hier gekomen zijn, hoe we de draad weer op willen pakken.
De dagen tellen. Opdat wijsheid ons hart vervult. Niet toestaan dat al dit lijden voor niets is geweest."
(Tekst gelezen in De Standaard der Letteren, 3 april 2020, blz. L4)
(Over Damien Hirst en zijn psalmen-reeks: zie mijn artikel in tijdschrift De Kovel nr.61, blz. 79-80)