Terrence Malick regisseerde de film "A Hidden Life" die de laatste vijf levensjaren vertelt van een Oostenrijkse boer Franz Jagerstätter. Die film kwam uit net voor Covid-19 toesloeg en heb ik gezien als eerste film bij het heropenen van de cinemazalen. Ik ben blij dat ik hem op groot scherm kon zien, want de grootse landschappen tonen dan ook hun grootsheid ten volle.
We volgen in deze film een boer die in een onooglijk Alpendorp leeft en werkt met zijn vrouw en zijn twee kinderen. Hij leeft ver van de grote politieke gebeurtenissen, maar de 'Anschluss', de annexatie van Oostenrijk door Hitler in 1938, bereikt ook zijn dorp. Iedereen in het dorp wordt lid van, of toch meeloper met de nazipartij, behalve Franz en zijn familie. Hij geraakt met zijn gezin langzaam maar zeker geïsoleerd. De sfeer wordt grimmiger ook al blijft Franz rustig en waardig reageren op de schimpscheuten en pesterijen van de dorpsgenoten. Nadat hij twee maal, onder invloed van de burgemeester, kon ontkomen aan militaire dienst, lukt het geen derde keer.
Ondertussen zien we hoe hij in gewetensnood advies vraagt aan de eenvoudige dorpspastoor, die hem doorverwijst naar de bisschop. Hij hoort er om te gehoorzamen, om mee te gaan met de overheden want wat haalt zijn eenzame verzet uit? Welke invloed zou het kunnen hebben op de loop der dingen? Maar toch: Franz vindt in zijn geloof altijd weer verhalen en zinnen die hem sterken om niet mee te gaan in het geweld van de nazi-ideologie.
Bij zijn aankomst in de kazerne moet hij, zoals alle rekruten, de eed van trouw afleggen aan Hitler. Dat weigert hij, en ook hier hoort hij tijdens zijn gevangenschap verschillende soldaten en officieren (o.a. een officier vertolkt door Mattias Schoenaerts) zeggen: wat haalt verzet uit? wie zal het merken? wat zal het veranderen aan de loop der dingen?
Franz wordt ter dood veroordeeld en nog eenmaal ziet hij zijn vrouw, die van het verre Alpendorp reist tot in Tegelen (bij Berlijn). In dat laatste gesprek blijven ze elkaars liefde uitzeggen en hun
De titel van de film verwijst naar het verborgen verzet van vele mensen (christengelovigen en andere gezindten) die hoe verborgen soms, uiteindelijk de menselijke waardigheid laten zegevieren op de waanzin van een totalitair regime. De regisseur houdt via deze film een pleidooi om onze humaniteit hoog te houden omdat dit de enige lichtpuntjes zijn in donkere dagen.
Geen goedkope hoop, geen gemakkelijk geloof, geen vanzelfsprekende liefde, maar vleesgeworden vertrouwen in de mensgeworden liefde van God.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten