De kerk viert op 2 december de Vlaamse mysticus Jan van Ruusbroec (+1381), die leefde, woonde en werkte in en rond Brussel.
![]() |
(© wikipedia) |
Ik vond het dan ook boeiend om te ontdekken dat een hedendaagse dichter, dan nog wel de 'Dichter des Vaderlands' Els Moors, op verkenning gaat naar die bijzondere persoonlijkheid. Persoonlijk vind ik onderstaand gedicht heel geslaagd omdat het erin slaagt de bewogenheid van Jan van Ruusbroec op te roepen.
mateloos diep
en bovenmate hoog
en lang en breed
als dolend in de wijdte
van de wind
teruggeblazen
naar een begin
niets vindend
wat niet al
elders tot leven
wilde komen
versplinterd door
een zuiver licht
blind
ben ik
beeldloos
rustend
in alles wat ondeelbaar
door de wereld
stroomt
(uit: Poëziekrant juli-augustus 2020, jg. 44, nr.4, blz.57)
Beeldloos mediteren (dus voor jezelf geen beeld maken van God), een innerlijke eenheid ontdekken en beleven, zoeken om je te laten drijven door de wind van de Geest, ... Ik denk dat Jan van Ruusbroec wel graag met deze dichteres in dialoog zou willen gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten