In de liturgie van de tweede zondag van de Advent (die we dit weekend vieren) wordt voorgelezen uit de tweede brief van de apostel Petrus, een van de enige keren dat die brief in de kerk wordt gelezen! Petrus roept in die brief op om als christenen continu en blijvend te leven in een toestand van verwachting. De protestantse Adventisten maakten dat zelfs tot kern van hun geloofsbeleving.
De komst van de Heer blijven verwachten is iets anders dan Sinterklaas verwachten. De Heer verwachten is uitkijken naar de Andere, naar Iemand.
Iemand verwachten betekent dat je in je hart en in je leven plaats maakt voor haar of hem. Je zorgt dat er een stoel leeg en klaar staat, dat er een bed leeg en klaar is, dat er aan tafel een plaats vrij is. Niet onszelf volstoppen met weetjes en kennis, niet ons huis volstouwen met spullen allerhande, maar ruimte houden voor iets/iemand anders.
Iemand verwachten betekent dat je je leven openhoudt voor een andere, dat je leeft vanuit het besef dat je leven niet vol is zonder anderen. Dat is onze uitdaging in deze advent.
De Egyptisch-Franse dichteres van Libanese afkomst Andrée Chedid (1920-2011) verwoordde deze openheid in een lofdicht op de leegte. Voor mij een groots Adventsgedicht.
 |
| (Andrée Chedid - ©FranceCulture) |
Leegte
Is nodig
Om volheid
Te lokken
Opdat de droom
Zich zou laten verkennen
Opdat de adem
Binnen zou dringen
Opdat de vrucht
Zou ontkiemen
We hebben
Al die holtes nodig
En daarbij wat onverzadigd is.
(uit: Chedid, Andrée, Bestaan is een zegen voor mij. Vertaald en van een nawoord voorzien door Lucienne Stassaert. Uitg. P, Leuven, 2015, blz. 51)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten