Zondag onderhoudsdag

In een vorig bericht noemde Oosterhuis de zondag de dag om te leren vliegen, onder het toeziende oog van de Vader. Nog even iets over de zondag vanuit de ervaring dat de corona-tijd ons heeft laten nadenken en beseffen dat het geregeld samen vieren in de kerk toch wel belangrijk is.

Daarover las ik ook behartigenswaardige dingen in een inleidend essay in de cataloog van een bijzondere tentoonstelling, gezien in Düsseldorf in 2015, onder auspiciën van de Duitse bisschoppenconferentie en onder de titel :The  Problem of God. David Morgan onderzocht daarin gelijkenissen en verschillen van het visuele in religieuze kunst ten opzichte van devotiebeelden. In de voetstappen van dé godsdienstsocioloog Emile Durkheim stelt hij dat het 'heilige' een bruisend element is, een ervaring die iets kan losmaken in de mens, maar die ervaring vraagt wel 'onderhoud'.

(©paterdamiaanparochie.nl)

In de praktijk van het christendom zijn er vele manieren van onderhoud, waarbij de eucharistie zo'n belangrijke manier is omdat het efemere gevoel van heiligheid wordt omgezet in een ander medium: een tastbare hostie die men tot zich kan nemen én een heilige tekst die gedecodeerd wordt tijdens de viering. 

Hoe geleerd dit ook klinkt, het is wel dit noodzakelijke onderhoud van het geloof dat nu weer kan met grote vrijmoedigheid beleefd worden wat we kunnen ervaren na di zolang gemist te hebben.

Zondag : onderhoudsdag of zo je wil:  dag om te leren vliegen.

Huub Oosterhuis dichtte het vers van Deuteronomium 32,11 om en op Tom Löwenthal componeerde er muziek bij(zie ook vorig bericht).  Hieronder kan je de dochter van Oosterhuis horen in het lied van haar vader.