Raam met uitzicht -1-

 Soms vraag ik mij af : waartoe deze blog? 

En dan kreeg ik enkele dagen geleden vanuit onverwachte hoek een antwoord. In 2021 verscheen in de Parnassusreeks van uitgeverij P (Leuven) het nummer 22 met een keuze uit het poëtisch werk 1979-2021 van de Leuvense dichter Jos Stroobants met als titel Tijd opent zich als nieuwe wijn.

De voorbeschouwing van Dirk de Geest is een goede gids om deze bloemlezing te verkennen. Het thema 'tijd' uit de titel is inderdaad een terugkerend motief doorheen deze bundel. De gedichten van Stroobants sluiten aan bij een traditie, "die slechts het startpunt vormt om op zoek te gaan naar een algemenere poëtische werkelijkheid en waarheid. Het op die manier verworven inzicht wil de dichter vervolgens delen met zijn publiek." (Dirk de Geest, blz. 8)

Zo schrijft Stroobants een drieledig gedicht met als titel "Perspectief" (blz. 155). De traditie en de tijd als twee rode draden in het werk van Stroobants komen in het gedicht "Perspectief" samen.

Onder de titel vermeldt hij een belangrijk werk uit de traditie : aan Utopia voorbij. Dit vers verscheen in de bundel "Brievelings Dievelings Lievelings" in het jaar 2018. In 2016 was uitvoerig herdacht dat Thomas More zijn boek 'Utopia' vijfhonderd jaar eerder had gepubliceerd bij Dirk Martens in Leuven (de geboortestad en thuisstad van Stroobants!). In 'Utopia' beschrijft de humanist More zijn onvrede over het toenmalige Engeland en verzint hij een ideale staat (Utopia). De staat Utopia is de heilsstaat van de toekomst. Maar Stroobants schetst in zijn gedicht een perspectief voorbij Utopia, voorbij die ideale staat. Hij doet dat in drie deeltjes die telkens bestaan uit een kwatrijn, dat begint met de woorden 'En als...' en dan twee lijnen die tussen haakjes een voorwaardelijke toekomst schetsen als de 'als' waarmee het kwatrijn begint gerealiseerd zou worden. Dit poëtische spel met woorden en werkwoordtijden benadrukt de breekbaarheid van het gegeven perspectief. 

Het derde deeltje uit het gedicht sluit aan bij de titel én de strekking van deze blog. Lees maar...

(eigen foto
Gezellemuseum Brugge
april 2010)

PERSPECTIEF

              aan Utopia voorbij

En als de tijd nu eens bewoonbaar was -

een mantel veiligheid, een open raam,

een oefenplaats voor telkens nieuwer tijd

in nieuwer mensen, en aan ons voorbij?

(We woonden vrijer dan, we spraken helder,

en we vloeiden in elkander over.)

In een volgende post wil ik deze verzen nog even herkauwen. Maar in ieder geval voelt dit vers aan als een uitdrukking van wat deze blog voor mij betekent.