De tentoonstelling van Sam Drukker in Amstelveen kreeg als titel mee: 'Onderweg'. Daar maakt de schilder zijn versie van het Bijbelse oerverhaal van de eerste mens die veroordeeld wordt tot zijn omzwervingen.
 |
| (foto Marc Deconinck) |
Sam Drukker heeft de twee figuren elk apart op een eigen ander paneel geschilderd. Is dit ook niet tekenend voor onze Westerse samenleving die zo gefocust is op de individualiteit van de menselijke persoon? Eva kijkt niet star voor zich uit bij Drukker, maar ze kijkt nog achterom naar wat ze net heeft moeten achter zich laten(?). Adam is een zelfportret : de schilder als dé mens...
 |
| (De uitdrijving uit het Paradijs volgens Sam Drukker eigen foto) |
De mens onderweg draagt een verleden met zich mee, of hij het nu in zijn eigen hart en geheugen ziet zoals de Adam van Sam Drukker of hij het op een locatie zoekt zoals de Eva van Drukker, dat doet er niet toe. Mensen zijn geen onbeschreven blad op hun levensweg en God wil met hen meegaan, wat ook hun verleden is en uit welk hout ze ook gesneden zijn (of welke planken ook doorspelen in het beeld zoals bij Drukker). Onze broosheid en naaktheid waar wij ons over schamen. Wij willen toch alles zo graag zelf in handen hebben en houden en zo doen we onszelf veel stoerder voor dan we in feite zijn (wat corona en de Oekraïne-oorlog ook aantonen). Toch zijn we heel broos en naakt en onbeschermd maar dat zal God niet beletten om mee te gaan met ons onderweg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten