Bij het bezoek aan de tentoonstelling "Onderweg" in Museum Jan (Amstelveen) werd ik sterk aangesproken door de werken van de Nederlandse schilder en tekenaar Sam Drukker. Een aantal van de schilderijen die ik daar zag wil leggen naast Bijbelse verhalen, want beide hebben het over mensen onderweg.
Sam Drukker schilderde midden de jaren 2010 meerdere keren een paar blote voeten op -typisch voor hem- verschillende materialen met al dan niet een eigen 'geschiedenis'. Bij hedendaagse, Westerse kijkers roepen deze blote voeten associaties op aan strand en vakantie of zorgeloos thuis rondslenteren enerzijds en/of anderzijds aan arme mensen die geen geld hebben voor schoenen. Sandalen of schoenen beschermen tegen stof en stenen en scherpe voorwerpen op de weg. Blootsvoets lopen is onbeschermd en kwetsbaar je overgeven aan de weg.
 |
| (Sam Drukker : Voeten II 2014 - eigen foto) |
In het oude Israël was het ook vaak een teken van rouw. Dat vind ik wel bijzonder ontroerend: wie rouwt om een geliefd persoon is kwetsbaar en door blootsvoets te lopen toont hij zijn verdriet en zijn kwetsbaarheid.
Bij de profeet Jesaja zien we hoe hij drie jaar naakt en barrevoets rondloopt als teken van geloof in JHWH (zie Jesaja 20, 2-3) en rouw om het ongeloof van het volk. De profeet Ezechiël moet net het tegenovergestelde doen : wanneer zijn geliefde sterft verbiedt God hem om openbaar te rouwen (baard en snor niet afdekken, geen treurbrood eten, schoeisel aanhouden...) als teken dat Israël ook niet zal rouwen om het verlies van de tempel (Ezechiël 24,17.23).
Blote voeten als teken van rouw en kwetsbaarheid, als beleven van solidariteit met wie onbeschermd zijn weg moet gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten