Beelden die spreken : Sam Drukker - 7 -

 In een vorig bericht stond ik even stil bij een voeten-schilderij van de Nederlandse schilder Sam Drukker, gezien in de tentoonstelling "Onderweg" in Museum Jan (Amstelveen). De mensen die bij Sam Drukker onderweg zijn doen dat niet met hulp van auto's of vliegtuigen of treinen, neen ze doen het op eigen kracht te voet of al roeiend in een klein bootje. 

(Sam Drukker : Voeten- eigen foto)

De voeten dragen de mens, ze brengen ons waar we willen maar ze zijn laag-bij-de-gronds en vangen gemakkelijk vuil. In de Bijbel zien we dat de welgeplaatste mens dan ook bedienden en slaven heeft om hun de voeten te wassen. En in het Johannesevangelie gaat de leraar-rabbi Jezus tijdens het laatste avondmaal juist zelf de voeten wassen van zijn leerlingen (Jo.13,5-15). De impulsieve Petrus protesteert maar krijgt te horen dat als Jezus als leermeester hem de voeten wast, hij als leerling ook anderen de voeten moet wassen. 

In de liturgie van Witte Donderdag wordt het Laatste avondmaal herdacht en gaat de priester-voorganger de voeten wassen van twaalf personen. Je voelt vaak een zekere onwennigheid bij dit moment, maar zelfs het kleinste kind begrijpt hier het niet-evidente. 

Ritueel één maal in het jaar de voeten wassen is mooi, maar de oproep van Jezus is van een andere orde: wees dienstbaar en wees niet bang je handen vuil te maken opdat anderen beter zouden worden. Voor Jezus is het duidelijk: zijn Rijk is daar waar mensen elkaar de voeten wassen, waar mensen hun handen en hun reputatie willen vuil maken om anderen(in hun) recht te helpen. Zijn Rijk beperkt zich dan ook niet tot de zichzelf verklaarde volgelingen.

(paus Franciscus wast op Witte Donderdag 2016
de voeten van vluchtelingen ©KN)

 Medemenselijkheid is voor elke christen een levenslange uitdaging.