Woord en stilte

Woord en stilte verhouden zich als broer en zuster:

nu eens in volle verstandhouding elkaar aanvullend en begrijpend,

dan weer als twee concurrenten die elkaar het licht niet gunnen. En zo is het ook voor de dichter Hubert van Herreweghen die in de stilte soms een woord ontwaart. En zo is het ook voor de godzoeker die in het schijnbaar donkere dode water van zijn leven toch meer gewaarwordt.

(eigen foto Ronse 16-08-2020)

WOORD

Soms stijgt, als uit het slapend moer

van een stil water, groen-bekroond,

een ingetogen woord naar mijn gehoor,

een luchtbel spat, een druppel troost.

(uit: Hubert van Herreweghen, Verzamelde gedichten, uitg.Lannoo, Tielt, 1986, blz. 184)

Wat mij doet denken aan de profeet Jesaja die zijn volksgenoten moed inspreekt dat hun ballingschap tot een einde zal komen en dat ze zullen kunnen terugkeren naar Jerusalem . De profeet laat God zelf zeggen : "Zoals zijn moeder iemand troost,-  zó zal Ik u vertroosten; in Jerusalem zult ge worden getroost." (Jesaja 66,13)

Jesaja is de profeet die ons in de Advent begeleidt naar Kerstmis toe en in de liturgie dan ook prominent aanwezig is.