Woorden waarin het Woord meeklinkt. . . -5-

 Christen ben je nooit, je hoopt het te worden en dat vraagt altijd weer inzet, werken aan jezelf, jezelf laten leven door een 'Andere' die je mag ontdekken als diepste bron van leven in jezelf. Die gestage inspanning wordt ondersteund door woorden waarin Hij meeklinkt. In de poëzie van Claude van de Berge hoor ik een innerlijkheid meeklinken.  In de bloemlezing "Het zwijgende woord" (uitg. P, Leuven, 2010; samensteller Jooris van Hulle) is een van de meest voorkomende woorden het woord 'leegte'. 

(Vatnajökull - ©IJsland Info)

In een vorig bericht gaf ik al mee dat de dichter geboeid is door IJsland en de stilte die er heerst (o.a. in zijn bundel "IJsland" uit 1996). In die bundel verwijzen heel wat titels naar locaties op dat eiland, zoals bij de verzen onder de titel 'Hitara' naar een kleine rivier in het westelijke deel van het eiland. De leegte en stilte zijn de locaties waarin we gevoelig kunnen worden voor het Woord dat in ons verlangt tot leven te komen. 

De mens verlangt naar de leegte.

De mens vult zich met de leegte.

En de mens wordt leegte.

En de mens ontvouwt zich in de leegte.

Uitgehold door de ijzige kleuren.

Door de onverbreekbare stilte van ruïnes.

En zijn echo is transparant en wit

als de dag in de ogen.

En zijn echo blijft achter,

leeg en uitgedoofd.

Als het lied van de verlaten zangzwaan

op de lavaspiegel.

(uit: Van de Berge, Claude, Het zwijgend woord, uitgeverij P, Leuven, 2010, blz. 61)

De zaligsprekingen beginnen in de twee overgeleverde versies telkens met de armoede: armoede is gebrek hebben, tekort en gemis ervaren, leegte ontdekken. Toch? 

"Zalig de armen : omdat voor u het koninkrijk van God is!"(Luc.6 ,20)

"Zalig wie arm zijn aan de geestesadem, omdat van hen is het koninkrijk der hemelen." (Mat.5,3) (Beiden vertalingen uit de Naardense Bijbel)