De Vlaamse dichter Lut de Block publiceerde in de Poëziekrant (november 2022; jg. 46, nr. 6) een reeks van 12 verzen, telkens bestaande uit acht lijnen, onder de titel Meeuwenpraat.
Elk vers heeft een eigen titel beginnende met "Mens" van 1 naar 12 en dan een specificatie.
De dichter spreekt via de meeuwen tot de mens.
Bij deze benadering dacht ik spontaan aan Jezus die in de Bergrede oproept om als mens ons te spiegelen aan de vogels in de lucht. En een aantal van de verzen kan je ook gerust kleine meditaties noemen over ons mens-zijn vanuit een 'hemel'-perspectief. Hier presenteer ik vandaag en in volgende berichten enkele meeuwenberichten.
MENS 6 PUIN EN GRUIS
Moed is vanzelfsprekend, maar hoed je voor overmoed.
Doof het licht niet uit je ziel. Het kaatst terug en toont
een uitweg. Koester de hoop zodat ze niet ontsnappen kan.
Veroordeel niet, heel je eigen pijn en je kunt opnieuw
gelukkig zijn. Wat nog niet is, is eindeloos en vol belofte.
Zorg voor de mensen, de dieren, de planten en alle dingen
die je vreugde schenken. Vul de leegte met liefde.
Zo kunnen puin en gruis bezinken tot het water helder is.
(Poëziekrant nov. 2022, blz. 14)
Deze acht lijnen bevatten veel stof tot overweging.
 |
| (©We Like Art) |
Je kan stilstaan bij 'moed' of bij 'licht' of bij 'hoop' of bij 'zorg' of bij 'belofte' of...
Je kan deze tekst met anderen overdenken en ontdekken hoe elke lezer een eigen aanknopingspunt heeft en een eigen uitnodiging kan ontdekken voor bekering en verdieping.
Ik haal hier even nog een ander aspect aan:
vul de leegte met liefde.
Donkere dagen, leegte in ons hart of leven kan kansen scheppen. Leegte kan je dus her-talen
tot openheid voor anderen en zo ook voor de Ander.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten