Tijdens de laatste zondagen van het kerkelijk jaar wordt in de zondagse eucharistieviering gelezen uit de toespraken van Jezus over het 'einde der tijden'. Dit taalgebruik en deze beeldspraak zijn voor moderne oren moeilijk te volgen. De klimaatverandering reikt ons wel enig beeld aan. In de theologie spreekt men dan over de 'eschatologie'... de leer van de laatste dingen. De 'eindtijd' begint met de wederkomst van Christus die dan komt om te oordelen.
Maar deze moeilijke materie wordt misschien iets meer behapbaar via de dichter.
Priester-dichter en literatuurleraar van o.a. Paul Snoek en Tom Lanoye Anton van Wilderode (1918-1998) publiceerde in 1992 een grote dichtbundel rond de figuur van de apostel Paulus. Daaruit dit vers.
 |
| (Anton van Wilderode ©Het Nieuwsblad) |
DE TIJD VAN GOD
De tijd van God, het grote eschaton
wanneer de wereld kantelt naar haar einde,
het nakende vergaan van al het zijnde
bij het verzengen van de laatste zon
komt naderbij. De eeuwenoude orde
der jaargetijden en de vaste stand
van de gesternten zullen overhand
aan hun gewoon verloop onttrokken worden.
Dan herbegint, van eer de tijd begon,
de leegte van de ongeschapen baaierd
waarin beweging komt van hevig waaien,
de tijd van God, het grote eschaton.
(uit, van Wilderode, Anton, Apostel na de Twaalf, Uitg. Lannoo, Tielt, 1992, blz. 245
Geen opmerkingen:
Een reactie posten