Mensen en bomen hebben veel met elkaar, zeker in een Bijbelse omgeving. Ontelbaar vele keren wordt de mens vergeleken met een boom of staat een boom symbool voor de mens. In het eerste verbond denk ik spontaan aan psalm 1 vers 3 : die mens is als een boom gepland aan stromend water.
In het tweede verbond vergelijkt ook Jezus de mens met een boom, die bijvoorbeeld mag omgehakt worden als hij geen goede vrucht voortbrengt Matt. 7, 15-20).
Aan deze en vele andere Bijbelpassages dacht ik bij het lezen van een vers van dichter Hans Depelchin (1991).
in hun zoektocht naar water
krioelen boomwortels ondergronds
kietelen elkaars uitgestrekte tenen warm
ze haken zich vast aan de ander
opeens steviger dan alleen, nu
samen als ze ooit
omvervallen
hoog in hun handpalm, tussen vertakte vingers
vloeit een droom door de omhelzing van twee
mensen: de navel is een zaadje
de aardkern een zaadje
sterrennevels zwellen
in het stille zwerk
boven is het bloeien
met liefde ingegraven
hier drinkt de toekomst
zich wakker
(uit: Het Liegend Konijn, 2023/1, blz. 63)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten