Geloofsartikelen en bijbelse verhalen zijn evenwel de neerslag van geloofservaringen. In deze levenservaringen kunnen we onze eigen levens spiegelen en zo mede zoeken hoe we God misschien kunnen ont-dekken in onze eigen hedendaagse levens. Het vroegere halsstarrige memoriseren van de catechismus met zijn vraag- en antwoord-schema versterkte de idee dat een gelovige bepaalde dingen moest weten, dat geloven betekent om bepaalde 'weetjes' te aanvaarden. De diepere realiteit van het geloof ging verloren. Eerst is er leven, dan pas komt de leer.
Deze catechismuservaringen leidden tot de idee dat geloven geen twijfel duldt, want als geloof een aanname is van bepaalde weetjes, is twijfel niet langer geloven. Terwijl juist geloof en twijfel twee kanten zijn van eenzelfde medaille, zoals in dit eenvoudige vers van Bette Westera heel mooi verwoord wordt.
Het christelijke geloof zal ook slechts blijven als het een leven blijft en niet louter én niet in de eerste plaats een doctrine.
ZONDER TWIJFEL
Zonder wegen geen verdwalen.
Zonder zon geen lelijk weer.
Geen gezondheid zonder kwalen
en geen minder zonder meer.
Geen beneden zonder boven
en geen achter zonder voor.
Zonder twijfel geen geloven.
Zonder stilte geen gehoor.
(uit: Geloof. Dichter nr. 20 , gedichten voor kinderen van 6 tot 106, uitgeverij Plint, 2021, blz. 94)
 |
| (Caravagio : De ongelovige Thomas ©Wikipedia) |
Daarom zijn de apostelen Thomas en Petrus mij zo dierbaar, omdat ze binnen het Bijbelse verhaal tonen hoe twijfel en geloof met elkaar verbonden zijn: de ongelovige Thomas die twijfelde aan de verrijzenisverhalen van zijn bent-genoten (Joh. 20, 25-29) en Petrus die dreigde te verdrinken omdat zijn vertrouwen in Jezus' woord afbrokkelde (Matt. 14, 22-36). De aarzelende gelovigen waren leerlingen van Jezus. Zo kan ik, met mijn twijfels en vragen, ook leerling zijn van Hem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten