De zesjarige Bill Viola had op zijn zesde een bijna-dood-ervaring omdat hij net niet verdronk in een meer.
 |
| (still uit : Three Women 2008 - eigen foto) |
Daarover verklaarde hij later:
"Toen ik zes jaar was, ben ik gevallen tot de bodem van een meer. Daar ontdekte ik wellicht de schitterendste wereld die ik ooit zag. Ze was vol kleur en licht, en de planten bewogen. Tot op vandaag komen deze beelden vaak terug in mijn gedachten als een soort innerlijk visioen. Het was als een soort paradijs."
In zijn hele oeuvre heeft Bill Viola ontelbare video's gemaakt
waarbij water een grens vormde waar de mens doorheen moet
of die hem zuivert en doet herboren worden.
Nu is hij op 12 juli zelf doorheen de wateren des doods gegaan
op 73 jarige leeftijd ten gevolge van Alzheimer.
Hij was gedreven als artiest.
Hij zei zelf over zijn kunst:
 |
| (still uit Tristan's Ascension 2005 - eigen foto) |
Vele tijdgenoten heeft hij geroerd, beroerd en ontroerd
door zijn videowerken.
Hij is nu doorheen dat watergordijn gegaan, wat zo vaak in zijn werken terugkeerde.
Hij kan ons niet zeggen wat er voorbij dat gordijn is,
maar in zijn beelden kunnen we
zijn overtuiging zien dat het leven meer is dan we zien.
Dank je wel, Bill, voor wie je was.
Dank je wel, Bill, voor wat je voor vele mensen
betekend hebt én zal blijven betekenen.
Dank je wel, Bill, dat je zal blijven voortleven
in en door en met je vele video's.
 |
| (still uit :Inverted Birth zijn laatste videoproject uit 2014 eigen foto) |
Op deze blog kan je nog andere berichten
over Bill Viola nalezen : klik daarvoor in kolom van labels
op 'Bill Viola'.
En (samen met Dirk Hanssens) schreef ik over Viola
in het monastieke tijdschrift "De Kovel",
nr. 82 (maart 2024), blz. 82 e.v.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten