In de veertig dagen naar Pasen toe,
worden allen die christen proberen te zijn
opgeroepen om zich méér intens naar Christus te keren
en zo zichzelf voor te bereiden om het Paasverhaal
in eigen leven méér en bewuster kansen te geven.
De volgende berichten op deze blog zullen als uitgangspunt hebben een vers uit het boek van de Openbaring van Johannes (Apocalyps) :
"Zie, ik sta aan de deur en ik klop;
indien iemand mijn stem hoort en de deur opent,
zal ik bij hem binnenkomen en
ik zal met hem maaltijd houden
en hij met mij." (Apoc. 3,20)
Ons voorbereiden op Pasen is ook luisteren naar zijn stem.
In dit en volgende berichten zal deze inzet om de stem te proberen horen van de Andere telkens weer geprikkeld worden, dat is toch de bedoeling.
Dit eerst 'hoor-bericht' is een citaat uit de toespraak die kardinaal Bergoglio hield in de voorbereidende vergaderingen van het conclaaf van 2013, waar hij uiteindelijk tot paus Franciscus zou worden gekozen. Elke kardinaal kreeg vier minuten spreektijd om zijn gedachten te delen met de collega's kardinalen van het kiescollege over de richting die de nieuw te kiezen paus best zou uitgaan. Die toespraak kan je nu lezen als de 'programmaverklaring' van zijn pontificaat.
" Als de kerk naar zichzelf gaat verwijzen, wordt ze ziek. Het kwaad dat door de tijd heen geschiedt in kerkelijke instellingen heeft zijn wortel in dat verwijzen naar zichzelf en in een soort van theologisch narcisme. In het boek van de Openbaring zegt Jezus dat Hij aan de deur staat en klopt. Het is duidelijk dat de tekst verwijst naar zijn kloppen aan de buitenkant om naar binnen te kunnen komen. Maar ik denk aan die keren dat Jezus klopt van binnenuit opdat we Hem naar buiten zouden laten gaan. Een Kerk die naar zichzelf verwijst houdt Jezus binnen zichzelf en laat Hem niet naar buiten.
Als de Kerk naar zichzelf verwijst gaat zij onbewust geloven dat zij haar eigen licht is; zij houdt op het mysterium lunae (het mysterie van de maan) (die niet uit zichzelf schijnt maar het licht van de zon weerspiegelt (noot van de vertaler)) te zijn en bezwijkt aan die hele erge kwaal die de geestelijke wereldlijkheid is (die volgens Henri de Lubac sj de ergste kwaal is die de Kerk kan overkomen)."
 |
| (Kardinaal Bergoglio 11 maart 2013 twee dagen voor zijn verkiezing tot paus ©Trouw) |
Deze tekst heeft het over binnen en buiten
en over zien en gezien worden.
en over zien en gezien worden.
Wat zegt ons dit citaat van kardinaal Bergoglio?
En laten we het nu hebben met deze tekst
als bron voor ons eigen denken en gelovig leven
én niet als maatstaf om het beleid van
paus Franciscus af te meten... Dat mag ook, maar dan
laten we een kans liggen om onszelf onder het licht
van Christus te plaatsen ter voorbereiding van Pasen.
In een andere context dus wel...
Is er in ons leven plaats en tijd
om het kloppen op de deur te horen,
van buiten naar binnen
én van binnen naar buiten?
Hoe en waar
kunnen we de vragende aanwezigheid van Jezus
in ons leven en in onze samenleving ervaren?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten