Het is zeker dat de schrijver van psalm 119 geworteld is in de Joodse traditie. Er is in deze psalm een opvallende knipoog naar deze tien woorden doordat de dichter bij herhaling tien verschillende zelfstandige naamwoorden gebruikt in de 22 groepen van acht verzen.
 |
| (©NRC) |
Naast het spel met de verwijzing naar een begrip of ding via een Hebreeuwse letter en naast de opbouw als acrostichon is dit een derde spel-element die deze psalm tot een onuitputtelijke bron van interpretatie en geestelijk genot maakt.
Hier volgen de tien woorden volgens de herziene Statenvertaling met hun aantal vermeldingen in deze psalm en het Hebreeuwse woord cursief :
de weg (of handel en wandel) *derek* 13x
getuigenis *eduwth* 23x
bevel(en) *piqquwd* 21x
gebod(en) *mitsvah* 22x
belofte *imrah* 19x
wet *torah* 25x
bepaling(en) *mishpa* 23x
gerechtigheid *tsedeq* 15x
verordening(en) *choq* 22x
woord *dabar* 24x
Het is dan ook zeer te begrijpen voor welke uitdaging elke vertaler staat om deze zo doordacht gecomponeerde psalm passend over te brengen naar een andere taal. De Naardense bijbel probeert zo dicht mogelijk en zo consequent mogelijk de Hebreeuwse grondtekst te vertalen, maar via de Nederlandse woordenlijst van hierboven merk je hoe andere woorden worden gebruikt. Sla er andere vertalingen op na en er komen telkens weer andere woorden.
Bijbelteksten lezen wordt dus pas echt boeiend als je meerdere versies naast elkaar legt.
En binnen deze speeltuin van psalm 119 vond ik een vers dat telkens weer tot nieuwe ideeën uitnodigt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten