Dit weekend schakelen we over van zomeruur naar winteruur. Het wordt 's avonds vroeger donker terwijl dit op zich al de donkerste periode van het jaar is. Bij deze gelegenheid twee teksten over licht en geloof, twee teksten van een totaal verschillende orde maar die in mijn aanvoelen toch elkaar goed aanvullen.
Er is eerst de Nederlandse dichter Hans Andreus met een gedicht uit zijn bundel "Om de mond van het licht" .
Het licht
beweegt de mensen,
het licht beweegt
met de mensen
er tegenin
mee,
blijft
de omgekeerde
richting aangeven.
(Andreus, Hans, Verzamelde gedichten, uitg. Bert Bakker, 1985, blz. 844)
En dan de twee tekst is een citaat uit de pauselijke omzendbrief Lumen Fidei (Het licht van het geloof), een brief die is ontworpen door paus Benedictus XVI maar voltooid en uitgebracht door paus Franciscus. Uit dit schrijven van 2013 een korte passage die zeker in deze Covid-19 tijden mag gehoord worden.
"Het geloof is geen licht dat heel onze duisternis verdrijft, maar het is een lamp die onze schreden begeleidt in de nacht, en dat is voldoende voor de weg die we moeten gaan. God biedt de lijdende mens geen redenering aan die alles verklaart, maar geeft zijn antwoord in de vorm van een begeleidende aanwezigheid en een geschiedenis van het goede, die zich verbindt met elk lijdensverhaal om daarin een deur naar het licht open te zetten." (uit: Het licht van het geloof, uitg. Betsaida, 2013, nr. 57, blz. 116-117)
Nu het winteruur ingaat en voor vele mensen in deze ongewone corona-tijden alles donkerder wordt dan ze ooit hadden voor mogelijk gehouden, mogen we onze hoop blijven stellen op God, het licht dat ons begeleidend nabij wil zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten