"Ge hebt gehoord dat is gesproken : liefhebben zul je je naaste (Leviticus 19,18) en haten zul je je vijand!- maar ik zeg u: heb uw vijanden lief en bidt voor wie u vervolgen!- opdat ge zonen en dochters wordt van uw Vader in de hemelen, omdat hij zijn zon laat opgaan over bozen en goeden, en regent over rechtvaardigen en onrechtvaardigen." (Matteüs 5, 43-45 -Naardense bijbel)
"Heer, wanneer hebben we u hongerig gezien en gevoed, of dorstig en laten drinken?- wanneer hebben we u als vreemdeling gezien en in de samenkomst gebracht,
of naakt en iets omgeworpen?- wanneer hebben we u ziek gezien of onder bewaking en zijn we tot u gekomen?
En ten antwoord zal de Koning tot hen zeggen: amen is het, zeg ik u: zoveel ge gedaan hebt aan één van dezen, mijn geringste broeders-en-zusters, hebt ge mij gedaan!"(Matteüs 25,37-40 - Naardense bijbel)
Deze twee woorden van Jezus uit het evangelie volgens Matteüs ( respectievelijk uit de Bergrede en de eschatologische rede) worden door de Zuid-Afrikaanse dichter Antjie Krog als spiegel voorgehouden aan wie haar mis voor het universum leest of hoort in haar bundel "Broze aarde"
(uitg. Podium, Amsterdam, 2020).
 |
(13 september 2020 Wit-Rusland Demonstrerende vrouwen proberen een politiewagen te blokkeren ©EPA - hln) |
Bijbelse verhalen en teksten blijven hun scherpe uitdagende kantjes behouden in elk tijdsgewricht, ook het onze. Zoveel is duidelijk als je Antjie Krog leest en overweegt. Gelovig of niet, elke mens is verbonden met andere mensen én met de natuur want allen bewoner van dezelfde aarde. En is niet juist 'verbinding' een van de mogelijke etymologische betekenissen van het woord "religie".
de gezichten van woedende menigten onthutsen me
de gezichten van hongerigen nemen mij een kruisverhoor af
het gaat mijn begrip vooraf het eist gerechtigheid het ontwricht me
de gezichten worden het voorportaal van mijn verwildering
hoe
hoe leef
hoe leef ik
hoe leef ik zo dat ik
haatdragende mannen kan liefhebben hoe?
feit is : ik heb hen niet
lief - ik kan hun gezichten amper verdragen
maar door hen niet lief te willen hebben
is de vraag : hoe oprecht
durf ik mijn liefde voor de aarde dan te noemen?
hoe
hoe leef
hoe leef ik
hoe leef ik alsof de wrede, de hongerigen, de woedenden
reeds ikzelf ben dat hun gezichten de mijne zijn
want de aarde ligt erbij als een donkere gebroken schaduw
omdat we geen synapsen maken naar elkaar
 |
| (Mogadishu najaar 2020 ©afp) |
hoe
hoe leven
hoe leven we volkomen kosmisch-helend?
(uit: Antjie Krog, Broze aarde. Een mis voor het universum, uitg. Podium, Amsterdam, 2020, blz. 35)
Een vraag voor mij, voor jij die dit leest, voor elke mens toch?
Hoe leef ik? Hoe leven we? Maken we synapsen naar elk ander?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten