Wie probeert te geloven, probeert zich elke dag weer te bekeren tot een levenswijze waarin het Woord weer een beetje vlees kan worden. Dit pogen vraagt energie en altijd weer verse zuurstof. Wie deze blog wat volgt weet dat ik onder anderen in de poëzie zoek naar woorden waarin het Woord meeklinkt. Zo geven de eigenzinnige verzen van de Vlaamse dichter Claude van de Berge (°1945) weer kracht en uitzicht. Jooris Van Hulle stelde in 2010 een bloemlezing samen voor uitgeverij P in de Parnassusreeks (nr.10) uit het werk tot dan toe van deze Oost-Vlaamse dichter met als titel : "Het zwijgende woord". De bloemlezer geeft eerst een korte inleiding waarin hij tot de slotsom komt dat de poëzie van van de Berge een rebellie van het spirituele is tegen de leugen van het mondiale zakelijke denken.
Hieruit wil ik nu en in de komende berichten met je enkele verzen delen.
Vraag niet : waarom bestaan we?
Vraag niet : wie ben ik?
Vraag : wat heb ik lief?
En alle vragen zullen ophouden te bestaan.
En je zult weten wie je bent.
(blz. 146 in de bloemlezing)
Geloven is geen 'doctrine' belijden of een 'leer' volgen, het is een ervaring toelaten, een bron van leven hervinden omdat ze bedolven ligt onder identiteit, ego en modern zakelijk denken. In het liefhebben worden de vragen herijkt op een andere standaard. Zoals de filosoof Ruud Welten stelt in zijn kleine maar indringende studie 'Als de graankorrel niet sterft. Een filosofische archeologie van openbaring' (uit. Klement, 2016, blz.151) : "In het christendom wordt openbaring niet meer gedacht als een gebeurtenis van verkondiging, maar als het leven zelf. Niet langer wordt het volk overweldigd door donderslagen, bliksemflitsen, bazuingeschal en een rokende berg die heel het volk doet beven van angst. Tegenover de autoritaire, transcendente God die door zijn toorn de mens in vrees en beven tot onvoorwaardelijke gehoorzaamheid dwingt,
presenteert het christendom een begrip van openbaring dat niets anders is dan het leven zelf. Het feit dat we voelen of ervaren, steeds in concrete situaties en ervarend als pijn, genot, moeheid, verlangen, erotiek, verwondering, denken, maakt fenomenologisch het wezen van openbaring uit."
 |
| (Orbais-L'Abbaye -departement Marne misericorde) |
presenteert het christendom een begrip van openbaring dat niets anders is dan het leven zelf. Het feit dat we voelen of ervaren, steeds in concrete situaties en ervarend als pijn, genot, moeheid, verlangen, erotiek, verwondering, denken, maakt fenomenologisch het wezen van openbaring uit."
Al levend en liefhebbend zullen we voorbij onze vragen komen tot wie we zijn. Denken we maar aan Paulus en zijn zogenaamde hooglied van de liefde in zijn eerste brief aan de Korintiërs (hfst.13).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten