In zijn meest recente bundel Dagen in huis (Hollands Diep, 2021) bekijkt de dichter Roelof ten Napel zijn leven vanuit soms onverwacht invalshoeken. Ja, meer dan een gedicht heeft het zelfs over hoeken van kamers.
In die hoeken zitten soms wel heel bijzondere associaties verscholen die de lezer verrast doen opkijken.
Zo ook in dit volgende vers.
IETS OVER HOEKEN
Het begin van een kamer : een hoek.
Waar bescherming groeit,
de omgeving voorzichtig, wordt
ontkend. Je verbergen is het vinden van
een zelf verborgen plaats,
en ik zou de eerste niet zijn die van bidden
zo'n plaats maakt, een binnen
dat zich niet bespieden laat.
Het vormt een kleine wand,
geeft je wat je niet anders dan aannemen kan:
wat zich niet wegneemt als jij je terugtrekt.
Bidden tast niet in het donker -
het merkt het donker op.
(uit: Dagen in huis, blz.43)
Dit vers is een ode aan het gebed en sluit naadloos aan bij de oproep van Jezus in de Bergrede om christelijk te leven, niet om te pronken en jezelf af te meten aan de anderen. Leven onder Gods oog is beseffen dat het donker ook leefbaar is want kans op ontmoeting met de ander/Andere.
"Wanneer je bidt, kom je binnenkamer in, sluit je deur en bid tot je Vader die er is in het verborgene; en je Vader die in het verborgene kijkt zal je ervoor teruggeven." (Matt. 6, 6 - Naardense bijbel).
De kartuizers beleven dit evangeliewoord op een zeer expliciete manier. Hun kluizenaarsbestaan ver van alle publiciteit en stedelijkheid speelt zich af aan het oog onttrokken, in het verborgene, wat we konden zien in de documentaire film uit 2005 'Le grand silence'.
 |
| (kartuizer in zijn cel still uit de filmdocumentaire Le grand silence 2005) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten